19 października 213 odbyło się spotkanie autorskie naszego kolegi Edmunda Zaiczka pt. "Wiersze sercem i życiem pisane".Edmund Zaiczek 

                
Żywiec                                                                           Na spotkanie autorskie u  Groniarzy
                                                                                       w dniu 19.10.2013 roku.  
           COGITO  ERGO  SUM .

Serdecznie Państwa witając, pragnę Państwa pozdrowić naszym tradycyjnym „ dzień dobry '', ale
również pozdrawiam Państwa pozdrowieniem Nepalu i Tybetu, które uważam za jedno z najpiękniejszych  pozdrowień NAMASTE  co można przetłumaczyć: „ Świętuję to miejsce w Tobie, w którym wszyscy jesteśmy jednością ! ''. Więc jeszcze raz  NAMASTE  !
Tak więc jesteśmy jednością.
„ Cogito ergo sum '' z łaciny „ myślę więc jestem '' to podstawa filozofii Kartezjusza ( 1596-1650 miejsce urodzenia Francja ), ta myśl była mi wskazówką życia, potem do tego doszło  „ Ego cogito '' co znaczy „ Ja istnieję ''.  Te stwierdzenia i myśli były moją dewizą życiową, w moim czasie i mojej przestrzeni, moim bycie, zgodnie z zasadami etyki.
Przy stwierdzeniu „ ja istnieję '', nasuwa się natychmiast pytanie co to jest istnienie ? Istnienie, to przede wszystkim być postrzeganym.
Dewiza „ Ja istnieję '' może być realizowana  i może zaistnieć tylko wśród innych istniejących,
których widzę bardzo wielu wśród członków i sympatyków „ Groniarzy '', to dzięki Szanownemu Państwu mogłem dzisiaj zaistnieć, za co jestem Państwu bardzo wdzięczny i serdecznie dziękuję.
Przed  COGITO  ERGO  SUM , w latach młodzieńczych, była jeszcze jedna dewiza.
W tym czasie na ekranach naszych kin ( lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku ) wyświetlany był wspaniały film „ Świat się śmieje '' a w nim urocza piosenka  Aleksandra Dunajewskiego, której słowa były mi przesłanką mego życia. Słowa te brzmiały tak: „ Kocham życie i świat ( wiatr ), wiem, że życie mnie kocha nawzajem ''.
Miałem i mam wrażenie oraz odczucie, że życie mnie kochało i ja kochałem życie i mogę z całą stanowczością stwierdzić, że me życie się spełniło, spełniło się wiele moich pragnień i marzeń, spełniły się moje oczekiwania od życia, spełniło się moje życie.
 Zanim jednak do tego doszło to parę słów autobiografii, Państwo pozwolą, bardzo proszę.
Na Wileńszczyźnie jest zakątek, gdzie diabeł mówi dobranoc, i tam istniał uroczy folwark Żurawy
w którym żyła i gospodarowała rodzina Józefowiczów z piątką dzieci z których najmłodsza to Emilia.
W Żywcu natomiast żyła rodzina Zajiczków, której ojciec rodu Józef miał sześcioro dzieci wśród
nich był Antoni.
Wybucha I wojna światowa ,  Antoni jako ochotnik wojskowy czynnie w niej uczestniczył , walcząc we Włoszech nad Pijawą. Po zakończeniu wojny Antoni znalazł się w szeregach K O P  - Korpusu Ochrony Pogranicza jako oficer strzeże wschodnio – północnych rubieży Polski.   
Folwark Żurawy znajdował się w rejonie Wilejki, gdzie stacjonował garnizon KOP-u.
Mieszkańcy spotykali się na różnych imprezach, na przykład na majówkach, nie mylić z majowymi nabożeństwami, na które zapraszani byli również i wojskowi. Doszło do zapoznania Emilii z Antonim. Wybuchła gorąca miłość zakończona małżeństwem, a najmłodszym dzieckiem był
stojący przed Państwem Edmund.
Czas moich narodzin to maj, wschodzi słoneczko, sad pachnie kwitnącymi drzewami a szczególnie
pięknie pachną grusze, który to zapach uwielbiam do dzisiaj.
Czyli po kądzieli jestem folwarcznikiem a po mieczu jestem wojownikiem.
W zwyczaju naszej rodziny było spędzanie wakacji w Żywcu, w odwiedzinach u dziadków.
 Tak też w 1939 roku przyjechaliśmy do Żywca, wybucha wojna. Brak możliwości powrotu na folwark, dalsze nasze losy związane są z  Żywcem, i mogę jedynie to stwierdzić, że jestem nadal właścicielem folwarku Żurawy, gdyż żadnego odszkodowania nie otrzymaliśmy ani ja ani moja rodzina. W plenerze żywieckich pagórków i potoków, zwłaszcza Śliżowego toczyło się moje dzieciństwo i ten plener bardzo pokochałem.
EGO  COGITO  spowodowało rezygnację z podjęcia studiów, robiłem karierę zawodową i społeczną, zwłaszcza ta ostatnia sprawiała mi ogromną satysfakcję.
Pełniłem zaszczytne funkcje – społecznie, prezesów. To Klubu Sportowego Soła w Żywcu przez lat czternaście, to PTTK Oddziału Babiogórskiego w Żywcu przez lat trzynaście, to Prezesa Wojewódzkiego Oddziału Numizmatyków i Archeologów w Bielsku – Białej, czy skarbnika oraz sekretarza Polskiego związku Filatelistów Koła w Żywcu, jak również wiele innych funkcji na szczeblu miasta, województwa czy kraju. Funkcje te pełniłem zawsze w trosce służenia ludziom
a zwłaszcza młodzieży.
           Moją miłością są  GÓRY  , ale tutaj spróbujmy odpowiedzieć sobie na bardzo trudne pytanie co to jest miłość ?  
Na to trudne pytanie odpowiem tak: miłość to uczucie przejawiające się w trzech postaciach lub   rodzajach ludzkiego zachowania.
W postaci pierwszej  EROS  z greckiego pragnienie.
W postaci drugiej  LIBIDO   z łaciny pożądanie.
W postaci trzeciej  AGAPE  z greckiego umiłowanie ukochanie bliźniego.
Moja miłość do gór jest rodzaju  EROS najbardziej romantycznej postaci, zawsze pragnąłem gór,
pragnąłem je zdobywać, pragnąłem z nimi przebywać ale pragnąłem również z nimi się dzielić.
Ale wróćmy do poezji. W poezji pojawia się zjawisko patosu, które wywołuje stan napięcia emocjonalnego, moje wiersze są sercem i życiem pisane, nie mam zasady wzniosłego sposobu wyrażania się, są na pograniczu poezji, są realistyczne, chociaż czasem pojawia się zjawisko przenośni, a więc bardzo proszę posłuchajmy.

I przeczytajmy: