„Moje tęsknoty ... moje marzenia”

 

          Mam w sobie wrodzoną potrzebę

           - bliskości drugiej osoby -

           Tej co jest memu sercu miła

           i więź rodzinną we mnie

           Na całe me życie wszczepiła

           Teraz przez rozłąkę boleję

           bo covid nam poprzeczkę postawił

           Radość ze spotkań rodzinnych

           Któż wie .... jak na długo

           Oddalił

Tęsknię za domem rodzinnym

Za mymi trzema Siostrzyczkami

Za wiosną - by wreszcie chociaż w sadzie

Móc spotkać się ... i nacieszyć

Wami

By usiąść na kocu pod gruszą

„szarówką” staruszką nad domem

nawet w milczeniu posiedzieć

Zachwycić się z Wami

Ogrodem

      Każda z nas tuż obok siebie

      Musowo bez telefonów

      - one na dziś mają już dosyć

      i naszych wzajemnych rozmów

      Niech oczy się uaktywnią

      I uśmiech od ucha do ucha

      Niechaj trwa ta chwila jak najdłużej

      Roczne smutki rozłąki udobrucha .

               Małgosia Gąsiorek

 
 
 

« powrót do listy